اثر بخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی به شیوه ی گروهی بر انگیزه ی پیشرفت ،عزت نفس و شادکامی دانش آموزان پسر پایه ی اول دبیرستان شهر جیرفت

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• حمید برخورداری ¹
• ژاله رفاهی ²
• کیومرث فرح بخش ³

¹ کارشناس ارشد مشاوره دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت

² عضو هئیت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت

³ عضو هئیت علمی دانشگاه علامه طباطبایی

چکیده

 این پژوهش بمنظور بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای مثبتاندیشی به شیوهی گروهی بر
انگیزهی پیشرفت، عزت نفس و شادکامی دانشآموزان پسر پایهی اول دبیرستانهای دولتی شهر
جیرفت در سال تحصیلی ( 87 -86 ) انجام گردید نم . ونهی اولیهی این پژوهش 120نفر از دانش
آموزان بودند که به روش تصادفی خوشهای از میان تمامی دانش آموزان پسر پایهی اول دبیرستان
شهر جیرفت انتخاب شدند. ابتدا پرسشنامهی انگیزهی پیشرفت هرمنس، مقیاس شادکامی
آکسفورد و عزت نفس روزنبرگ به عنوان پیشآزمون اجرا دش سپس جهت بررسی فرضیههای
پژوهش، 28 نفر از افرادی را که در آزمونهای انگیزهی پیشرفت هرمنس و شادکامی آکسفورد
نمرههای ی پا ینی کسب کرده بودند، انتخاب و به گونهی تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه
جایگزین شدند . در مرحلهی بعد، به گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 5/1ی ساعته، مهارتهای
مثبتاندیشی آموزش داده شد در حالیکه گروه گواه هیچگونه آموزشی را دریافت نکردند . یک هفته
پس از پایان جلسههای آموزشی، پرسشنامهی انگیزهی پیشرفت هرمنس، شادکامی آکسفورد و
عزت نفس روزنبرگ به عنوان پس آزمون روی هر دو گروه اجرا گردید ت. حلیل نتایج با استفاده از
آزمون T گروههای مستقل روی تفاضل میانگین نمرههای پیشآزمون و پسآزمون نشان داد که آموزش مهارتهای مثبت اندیشی تأثیری معنیدار بر افزایش نمره های انگیزهی پیشرفت
(P<0/001) و افزایش نمرههای شادکامی (P<0/000 ) داشته است. همچنین، این نتایج بیانگر
این بود که آموزش مهارتهای مثبتاندیشی بر عزت نفس دانش آموزان تاثیری معنیدار نداشته
است (p>0/280). روی هم رفته، نتایج بدست آمده در این پژوهش سودمندی و تاثیر آموزش
مهارتهای مثبتاندیشی در افزایش انگیزهی پیشرفت و شادکامی دانش آموزان دبیرستانی را تایید
می .کند

کلیدواژه‌ها

• مثبت اندیشی
• انگیزه ی پیشرفت
• عزت نفس
• شاد کامی

20.1001.1.20086369.1389.1.3.7.0

---

عنوان مقاله [English]

Investigating the Effectiveness of Positivism Skills Trainingon the Progress Motivation, Self-Esteem and Happiness of

نویسندگان [English]

• H Barkhordari ¹
• RH Refahi ²
• k Farahbakhsh ³

چکیده [English]

This study aimed at investigating the effectiveness of positivism skills training via group method on progress motivation, self-esteem and happiness of first grade high school boy students in Jiroft. In a pilot study 120 students selected drawing on cluster sampling completed three questionnaires including Hermence Progress Motivation Inventory (HPMI), Oxford Happiness Criterion (OHC) and Rosenberg Self-esteem Inventory (RSEI). From among the pilot study sample 28 students with the lowest score were selected randomly. They were assigned randomly to two equal groups of control (N=14) and experimental (N=14). The experimental group participated in 8 sessions (1.5 hours each) of positivism skills training. However, the control group, as expected, received no treatment. They all, then, took the instruments again as post tests after an interval of one week. Data analysis employing independent t-test indicated that that positivism skills training had statistically significant effect on progress motivation and happiness. However, no significant relationship was found between the training and the students’ self- esteem.
 

کلیدواژه‌ها [English]

• Positivism
• Progress Motivation
• Happiness
• Self-esteem

مراجع

 اسودی، مریم. (1379). اثر بخشی درمان شناختی بک به شیوهی گروهی بر افزایش انگیزهی پیشرفت

دانش آموزان دختر، پایان نامهی کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی. تهران .

 تاج آبادی پور، حسین.(1385). اثر بخشی مهارتهای مثبتاندیشی بر رضایت شغلی کارکنان معدن مس

سرچشمهی کرمان، پایان نامهی کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی تهران .

 جوان بخش، عبدالرحمان. (1385). بررسی اثر بخشی مهارتهای مثبتاندیشی به شیوهی گروهی بر

مبنای کنترل دانش آموزان دبیرستانی، پایان نامهی کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی تهران .

 حسن شاهی، محمد مهدی. (1381). بررسی ارتباط میان خوش بینی وراهبردهای مقابله با استرس در

دانشجویان دانشگاه، فصلنامهی اصول بهداشت روانی، سال چهارم شمارهی 15و .16

 خدا یاری فرد، محمد ( 1383). کاربرد مثبت نگری در روان درمانگری با تاکید بر دیدگاه اسلامی ،

مجله روان شناسی وعلوم تربیتی، دورهی جدید سال پنجم، شماره .1ی

 سلیگمن، مارتین ای. پی (1996). کودک خوش بین. ( ترجمهی فروزنده داور پناه، 1383 ت ). هران. رشد،

چاپ اول .

 شفیع آبادی، عبد االله و ناصری، غلامرضا، (1384). نظریههای مشاوره و روان درمانی، تهران: مرکز نشر

دانشگاهی .

 شکر کن، حسین و باقری، مسعود. (1373). رابطهی شیوههای فرزند پروری با انگیزه پیشرفت دانش

آموزان پسر دورهی راهنمایی اهواز، مجلهی علوم تربیتی و روان شناسی. دانشگاه شهید چمران اهواز .

 علی پور، احمد، نور بالا، احمد علی. (1387). شادکامی و عملکرد ایمنی بدن، مجلهی روان شناسی، سال

چهارم، شماره .3ی

 Luchman. J, E & Dunn, S.E ( 1993 ). Andescrption of the anger Coping

Program. School Psychology Review 22, 458-471.

 Luthers, U. & Levy.s. (1988 ): « Social Support and - Self esteem» Journal of

youth and adolescence, Vol17, No4. 

 Rosenberg. M. (1965 ): « Social and the adobscent Self Images» , Princeton,

NJ, Princeton University Press.

 Smith, R.L. & Troth, W. A (1975 ). Achievement Motivation: An rational

approach to Psychological aducation. Journal of Counseling Psychology, 75,

500-503